پیوندها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مهر 1390 9
- شهریور 1390 12
تقویم
مهر 1390| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
جستجو
کامنت ... بامنت ... بی منت ...
یکی از دوستان خیلی خیلی عزیزم امروز برایم کامنت خصوصی گذاشته است به این مضمون :
... می خواستم زیر کامنت خودت بفرستم که چون خصوصی بود نمیشد !
دقیقا از آخرین کامنتی که به صورت علنی تو وبم گذاشتی شش ماه و شش روز میگذره...۲۲ اسفند ۸۹!!!! ....
راستش را بخواهید این کامنت خیلی فکرم را مشغول کرد . طوریکه تصمیم گرفتم امشب به جای نوشتن پست یک بحث راه بیندازیم توی کامنتها در مورد خود کامنت
این پست را می شود به منزله یک نظر سنجی هم در نظر گرفت .
واقعا کامنت چقدر برای شما اهمیت داره ؟
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت بگذاره برای شما مهمتره یا اینکه پست شما رو بخونه ؟
آیا انتظار دارید در جواب کامنتتون اون شخص هم براتون کامنت بذاره ؟
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت نمیذاره تاثیری در سر زدن به وبلاگش داره ؟
ممکنه شما هم تلافی کنید و به این دلیل براش کامنت نذارید ؟
آیا وقتی به یه وبلاگ سر می زنید خودتون رو مجاب می کنید تا نظر بدین تا صاحب وبلاگ بفهمه که بهش سر زدین ؟
شده پستی خونده باشید که واقعا نظری برای گفتن نداشتین ولی به خاطر رودرواسی کامنت گذاشته باشین ؟
شده خیلی دوست داشته باشین برای پستی کامنت بذارید ولی چون صاحب اون وبلاگ جواب کامنتهای قبلی شما رو نداده بی خیال شده باشین ؟
اینکه صاحب وبلاگ جواب کامنتهای شما رو بده ( تو وبلاگ خودش ) چقدر براتون اهمیت داره ؟
طبیعیه که من از اینکه تعداد کامنتهام زیاد باشه لذت می برم
ولی اگر قرار باشه وقتم رو برای نوشتن پست یا جواب دادن به کامنتها یا گذاشتن کامنت تقسیم کنم ٬ترجیح میدم پست بنویسم .
بعضی از وبلاگها هستند که من واقعا نمی دونم چه نظری باید براشون بذارم
بعضی وقتها اصلا آدم حوصله خوندن یک پست رو نداره
بعضی وقتها از خوندن یک پست لذت هم می بری ولی واقعا حرفی برای گفتن نداری
به نظرتون این به ارتباطمون خدشه وارد می کنه ؟
کسی هست که چون براش کامنت نمیذارم از من دلخور شده باشه ؟
+ مشخصه که روی صحبت ما دوستان صاحب وبلاگ هستند .
اما دوستان بی وبلاگ هم میتونن تو این بحث شرکت بکنن ...
نزنی ها اول
من اگه بخوام صادق باشم باید بگم کامنت برام مهمه. چون در واقع نوشتن پست خیلی وقتا حالت مکالمه داره. من راجع به یه موضوع نظرم رو میگم و دوست دارم نظر بقیه رو بدونم. اینکه هیچ کامنتی نداشته باشه انگار داری با دیوار حرف میزنی.
اما راستش از کامنت های الکی که معلومه طرف اصلا پست رو نخونده یا خونده اما ..... و صرفا داره کامنت میذاره تا نمک گیرت کنه که بهش سر بزنی بدم میاد.
از کامنت های تملقی بدم میاد. ترجیح میدم اگر قراره کامنتهام اینجوری باشه....اصلا پستم بدون کامنت بمونه.
همین. دیگه حال ندارم بنویسم. حرف زیاده اما حس نوشتن کم.
شما هم با اینکه برای حرفخونه کامنت نمیذاری معمولا اما ما ناراحت نمیشیم. بعله.( آیکن یه لوتی که طرف مقابل رو از شرمندگی داره داغون میکنه. )
من تصمیم گرفتم تا برام کامنت نزاری دیگه بهت سر نزنم تا آمار بازدیدت بیاد پایین
سلام...
خوب من روزای اول وبلاگ نویسی خیلی دلم میخواست بقیه برام نظر بذارند ولی به مرور وقتی کامنت بعضی ها رو میخوندم می فهیمدم طرف شاید اصلا پستی که نوشتم رو نخونده باشه و فقط واسه این که واسش نظر گذاشتم اومده یه نشونی از خودش گذاشته مثل بعضی از وبلاگ نویس ها که وقتی میرم وبلاگشون نظر میذارم مطئنم فردا یه نظر تو وبلاگم گذاشتند یا برعکس این قضیه خیلی دوستان با این که هیچ نظری واسم نمیذارند میدونم می خونند پستم رو ...
اما در جواب سوالاتون من خودم بارها وبلاگ عمه زری خوندم با این که خیلی هم خوشم اومده ولی نمیدونستم چی باید واسش بنویسم یا مثلا اناهیتا رو ولی تو وبلاگ یکی دیگه از بچه ها با این که شاید پستش دو خطم نبوده رفتم یه صفحه نظر گذاشتم راستش وقتی واسه کسی نظر میذارم بیشتر از این که جوابم رو بده واسم مهمه که نظرم رو بخونه این واسم مهم تره و میشه اینو از تو پست ها و نوشته های بعدیش فهمید ...
خانوم زبون دراز کی به تو گفت اول شی؟؟؟؟؟
درباره پستت باید بگم واقعا واقعا واسه من هم نیست که آمار نطراتم بره بالا لی ترجیح میدم خونده شم و نطر نداشته باشم تا نخونده نظر داشته باشم
پری خانوم اگه میدونستم شما تشریف میاری میرفتم آخر صف
ای بابا شرمنده نکن دیگه خانووووووووووووووووم ما میریم آخر ... ای بابا
آقا اجازه ؟! ما ۹۰ ببینیم بعدش میایم به همه سوالاتون جواب میدیم ...
سلام جناب کیامهر...
به نظرم کامنت اسمش روشه...یعنی نظر راجع به پست و یا برای مشارکت در بحث....
بعضی وبلاگا مانند وبلاگ شما هستن که فک می کنم حتما باید نظری داشته باشم یا نظرم ارزش گفتن رو حداقل برای خودم داشته باشه تا کامنتی بذارم...
در غیر این صورت به صورت خاموش از خوندن پست لذت می برم و کمی فک می کنم و بعدش وبلاگ بعدی...
همین.
سلام ... خب طبق همون چیزی که سوال کردی من جواب میدم ... ( 90 فعلن خبر خاصی نیست )
1 . برای من خیلی اهمیت داره ، به خصوص کامنتایی که تو پست های بحث انگیز ! ( درست نوشتم ؟! ) بچچه ها میذارن خیلی دوس دارم ...
2 . فک میکنم پست منو بخونه مهم تره
3 . اینو نفهیدم ، یعنی چی ؟!
4 . نه ، اصلن ، به هیچ وجه ... خدا رو شکر به این حد نرسیدم ... من به کسایی که تو لینکدونیم هستن سر میزنم ... حالا چه کامنت بذارن چه نذارن
( جواب بعدی هم شامل همین میشه )
5 . این یکی هم نه ، دلیل نداره که بدونه ...
6 . شاید برای یکی دو نفر ، اما عمومن اینطوری نیست ... اگر از یه مطلب خوشم میاد کامنت میذارم ، برای یه عده ی خاص هم که همیشه کامنت میذارم .
7 . اگر به همه جواب داده باشه به من نداده باشه آره ، اما اگر کللی باشه نه ، ربطش نمیدم به هم
8 . این هم مهمه ، میدونم که صاحب وبلاگ همه رو میخونه ، اما اینکه جواب بده به نظرم خیلی بهتره
نمیشه منکر اهمیت کامنت شد .چون همونطور که از اسمش پیداست ،نظر خواننده ها رو نسبت به پست ما بیان میکنه .اما هیچوقت به این معتقد نبودم که چون فلانی کامنت میذاره ،منم "باید"جبران کنم .یا چون نظر نمیذاره ،منم نذارم! بیشتر با پست کار دارم . اگه چیزی به ذهنم برسه حتما مینویسم واگر نه که هیچی .
بعضی وبها هست که هر روز چکشون میکنم؛مثلا اینجا،که حتما دلم میخواد که براشون یه چیزی متناسب با پست بنویسم .
اینکه صاحب وبلاگ جواب کامنتم رو بده ،برام خیلی ارزشمنده.احساس میکنم که نظرم براش مهم بوده و یا حداقل خوندتش !ولی اینجور نیستم که اگه جواب نده ،بیخیال کامنت گذاشتن بشم .
آهان ... بعضی آدمها هستند که دیدشون با بقیه فرق داره ... خوب من به شخصه وقتی کامنتهاشونو میخونم واقعا لذت میبرم و ذوق میکنم وقتی جزء کامنتگذارهام هستن .
دیگه ... الان دیگه حضور ذهن ندارم . یادم بیاد باز مینویسم .
خب اونا از جواب های خودم ... اما اینکه ناراحت بشم از دستت یا نه ، نه ناراحت نمیشم ... شاید چون از نزدیک میشناسمت و ...
الان که دور از جون شوما رو به موت تشریف دارم! اگه فردا پست مربوطه عوض نشد میام نظرمو میگم.. البته اگه زنده موندم..
آهان ... بعضی ها هستند که خیلی خاص مینویسند ،خوب من برای کامنت گذاشتن دچار مشکل میشم و ترجیح میدم چیزی ننویسم اصلا ، ولی حتما میخونمشون .
یادم رفت اینو : برام اینکه متنم خونده بشه خیلی مهم تر از تعداد کامنتهاست ولی این به این معنی نیست که نظر آدمها برام مهم نیست .خیلی وقتها بچه ها توی چت بهم گفتن نظرشون رو و همین برام کفایت میکنه .
پست و نظرسنجی جالبیه ... خیلی خیلی جالب ...
دوس دارم همهء سوالاتو یکی یکی مفصل جواب بدم و آخرشم کامل نظرات خودمو بگم ولی بعد از چن شب بیداری و دیرخوابی شدید دارم می میرم از بی خوابی ... توو شرکت که نمیشه ولی اگه فردا شب هنوز بود این پست ، میام می نویسم ...
کامنت برام بی اهمیت نیست.اما کامنت گذاشتن که زوری نیست.خودم هم گاهی اوقات حرفی واسه گفتن ندارم.
خیلی وقتا دوستام بهم گله میکنن و وقتی میگم حرفی ندارم برا گفتن میگن پس یه گل بفرست!
این یعنی کامنت زورکی.
اما جواب دادن به کامنتم خیلی برام مهمه.یکی از اول تک و توک جواب میده.مث شما.یکی اصن جواب نمیده.نمیدونم مث کی.یکی به همه کامنتا جواب میده.
اون گزینه سوم اگه یه دفعه ای به کامنتام دیگه جواب نده بهم بر میخوره و میرم بش میگم از من ناراحتی؟!اگه آره بگو دیگه نیام!
کلا اعتماد به نفسم پایینه.(جدی میگم)
اگه کامنتی نباشه از کجا بفهمیم خونده؟
من اگه هیچ حرفی نداشته باشم یه کلمه نشونی میذارم
چه عیبی داره؟
اگر هم زیاد و از حوصله ی من خارج باشه خیلی راحت همینو میگم توی کامنت ...که از حوصله ی من خارج بود.
اما بعضیا فکر میکنن اگه خیلی معروفن نباید واسه کسی که معروف نیست یا محبوب نیست کامنت بذارن..
البته منم زیاد پیش میاد کامنت نذارم و اون در صورتیه که از کل وبلاگ طرف خوشم نیاد و قصد نداشته باشم دوباره بهش سر بزنم...
اگه کامنتی نباشه از کجا بفهمیم خونده؟
من اگه هیچ حرفی نداشته باشم یه کلمه نشونی میذارم
چه عیبی داره؟
اگر هم زیاد و از حوصله ی من خارج باشه خیلی راحت همینو میگم توی کامنت ...که از حوصله ی من خارج بود.
اما بعضیا فکر میکنن اگه خیلی معروفن نباید واسه کسی که معروف نیست یا محبوب نیست کامنت بذارن..
البته منم زیاد پیش میاد کامنت نذارم و اون در صورتیه که از کل وبلاگ طرف خوشم نیاد و قصد نداشته باشم دوباره بهش سر بزنم...
۱) نه چندان
۲)پست رو بخونه
۳)نه انتظار ندارم ولی اگر پست خوبینوشتم دوست دارم نظرش رو بدونم
۴)نه به هیچ وجه...من هر روز بارها به اینجا و دانه های ریز حرف سر میزنم
۵)نه
۶)نه
۷)نه
۸)ممکن نیست
۹)فرقی نمیکنه
بلاگستان به کامنت گذار خوب هم نیاز دارد
تو برای ما کامنت نمی گذاری و ما هنوز دلخور نشده ایم اما هر شب ینجا و انجا جگرت را می خوریم
سلام علیکم
عرضم به حضورتون که تعداد کامنت روزهای اول بلاگری خیلی خیلی خیلی مهم بود...خوب یادمه...کامنت بعضی آدم ها مثل جناب باقرلو اینقدر برام مهم بود که اگه برای پستی کامنت نمیذاشتن دلخور می شدم!!! اما الان همه چی تغیر کرده...همین که خونده بشم مهمه...آقای روانشناسی می گفتن " اینکه بلاگرها پست هایی می نویسن جگر سوز و خواهان واکنش بقیه هستن، نشان دهنده ی نیاز به نوازشه! " خب من این دیدگاهو قبول دارم...از تملق و تعریف الکی کردن و شنیدن واقعا عصبی میشم...چون نوع نوشتنم جوریه که بحث برانگیز نیست، خواهان کامنت نیستم فقط دوست دارم دیدگاهم خونده بشه حتی در سکوت مطلق!
من معمولا امار گیر وبلاگم رو چک میکنم
واز انجا میتوانم تا حدودی حدس بزنم که چه کسانی انجا را می خوانند
هیچ وقت هم نشد که این کنجکاوی را بر طرف کنم
۱۱ و/۳۱ دقیقه ....
اینکه تو اونجایی و من اینجا و شاید کلمه ای هم رد و بدل نشود ...همین کافی است
واسه اینکه دقیق جواب داده باشم اضافه می کنم که
روح لجبازی در وجودم چنان شعله ور شده که اگه کسی بگه من آپم و به من سر بزن و منتظرم و ....به هیچ عنوان نمیرم! یا اگه برم موقعی میرم که پست بعدی هم رونمایی شده!!!!
حالا که نظر سنجی گذاشتین موقعیت و مناسب دیدم به همه ی تازه کارها و چند عدد کهنه کار متذکر بشم "نکنید لطفا! " این حرکات و دیالوگ ها اعصاب خرد کنه!
وقت نکردم به پستای نخونده برسم و یه راست دویدم به سمت اینجا اما امیدوارم همه چیز مطابق خیر باشه براتون شهریار بلاگستان.
اما در مورد پست:
به شخصه بیشتر وقتم به وبلاگ خونی می گذره.اکثرن کامنت نمیزارم مگه اینکه حرفی برا گفتن داشته باشم ولی وقتی کامنتی میزارم معمولا خودش اندازه ی یه پست طولانیه.
البته این بین چند تا وبلاگ استثنا هستن.
واسه ی خودم تعداد کامنتا مهم نیستن.برام مهمه که منو بخونن که اینو از طریق آمار ورودی وبلاگم از وبلاگای دوستام می سنجم اما انتظار ندارم همه کامنت بزارن.اساسا علاقه ای به تعریف و تمجید از سر اجبار ندارم.دوس دارم وقتی خواننده ی پستم حسی مشترک یا الهامی آنی یا انتقاد و یا حرف دوستانه ای داره بگه.نه اینکه بیاد و با گذاشتن کامنت فقط بخواد بگه من خوندمت.
خیلی از وبلاگا رو می خونم که عاشقشونم ولی جز اولین بار که خصوصی خودمو بهشون معرفی می کنم دیگه آدرس نمیزارم.شاید اشتباه باشه ها ولی دوس ندارم به صرف اینکه من پای هر پستشون میرم بالا منبر و شش تا کامنت حرف میزنم مجبور شن پای متنای من کامنت بزارن که جبران شه.چون واقعا جبرانش واسه وبلاگای پرمخاطب سخته.
دوس دارم همه ی وبلاگایی که می خونم به کامنتاشون جواب بدن.لذت می برم از تبادل نظری که بین کامنتا درباره ی مضمون پست میشه.خودم هم به همه ی کامنتا جواب میدم.
خلاصه این که کامنتدونی واسه ابراز عقیده است نه واسه اعلام حضور.هیچ منتیم واسه بلاگرا نیس.چون واقعا گاهی آدم حرفی نداره براگفتن.
بازم میگم وااااااااااااااااقعا خوشحالم که هنوزم هستید و می نویسید.
نویسا باشی بزرگ مرد.
کامنت نوشتن هم بخشی از وبلاگ نویسی است
که در ان عقاید احساسات اخلاق و... همه انچه را که ما می خواهیم با نوشتن یک پست به رخ دیگرا ن بکشیم دران بروز می دهیم
کامنت خود یک پست کوتاه است
قدرش را باید دانست
بیخود نباید خرجش کرد
بحث جالبی را مطرح کردی کیامهر می دونی این به نظر من عمومیت داره که همه دوست دارن خواننده های وبلاگشون زیاد باشه یا حداقل دوستای خودشون همیشه بهشون سر بزنن من خودم مخصوصن این اواخر خیلی سخت می تونستم تو وبلاگ بچه ها کامنت بذارم همه را می خوندم ولی واقعا حرفی برای گفتن نداشتم و مطمئنم خیلی ها بعضی وقتها همین حس را دارن.
فکر می کنم به یاد دوستان بودن و جویای حالشون شدن(گاهی تنها راه ارتباطری همین وبلاگه) کافیه برای من شخصن کامنت گذاشتن و جواب کامنت دیدن خیلی مهم نیست ولی نمی تونم بگم بدم میاد کسی متعاقبن بهم سر بزنه و جواب کامنتم را بده!
و یک نکته دیگه مخاطب با مخاطب فرق میکنه
گاهی دوست داری بعضی ها همیشه کنارت باشن و حضورشون را احساس کنی و دیدن کامنتشون این حس را بهت میده
دیشب که خوندم نتونستم جواب بنویسم......حالا با کمی تردید می نویسم ....اگه کلی نگاه کنیم نوشته ها جورای مختلفین....خب بعضیا افکارشونو به اشتراک میزارن که همه همیشه نمیتونن با اون حرفا و فکرا هماهنگ باشن بعضیا احساساتشونو به اشتراک میزارن این بار هم نظر دادن کمی پیچیده است چون امکانش هست که درست و بجا نباشه.....اما حس اینکه همراهانی باهاتن حس دلنشینیه حتی اگه در سکوت باشه........من با اینکه برام کم کامنت میزاری اما حضورت با عث دلگرمیمه..مث خیلیای دیگه...انگار کسی نیمه شب روتو بکشه.......وقتی آمارمو نگاه می کنم یا حتی نگاه هم نکنم حسشون می کنم.خیلی وقتا هم شرمنده میشم.
موضوع جالبی رو مطرح کردی..راستش من خیلی برام مهم نیست آمار کامنتام بره بالا هرچند انکارنمیکنم از دیدن کامنتهای جدید خوشحال میشم .اما خیلی برام مهمه که دوستام مخصوصا اونایی که من همه پستهاشون رو موبه مو میخونم و نظر میدم بیان نوشته هامو بخونن و کامنت بذارن من فکر میکنم کامنت نذاشتن یعنی خوشم نیومد..یعنی شاید اصلا نیومده بخونه و...خودمم تاجایی که ممکنه هروبی رو بخونم نظر میذارم یعنی درمورد مطلبش نظر میدم مگه اینکه خیلی خاص و پیچیده باشه سردرنیارم..به نظر من اگه کامنت نباشه انگار یک نفر داره با خودش حرف میزنه بدون واکنش مخاطبانش..من اگه چند بار یه وبی برم نظر بدم نیاد و نظر نذاره سعی میکنم یا کمتر برم یا دیگه نظر نذارم.به جز کیامهر باستانی که هر چند نمیاد و نظر نمیذاره ما بازم تشریفمون رو میارم خدمتشون...
اول سلام
من شخصا هر پستی رو که میخونم خودمو مقید به این میدونم که واسش کامنت بذارم البته شما راس میگی گاهی آدم کامنت نوشتنش نمیاد ولی بعدش حتما این کارو میکنم
اصلا به این فک نمیکنم که صاحب وبلاگ ناراحت میشه از کامنت نذاشتن یا نه به چیزی که عقیده دارم عمل میکنم ولی درمورد وبلاگ خودم اگه کسی واسم کامنت نذاره ناراحت نمیشم و همیشه ام به وبلاگش سر میزنم
من فک میکنم همین که پستت رو بخونن خیلی مهمه
ولی خب فک میکنم کسی نباشه که دوس نداشته باشه تعداد کامنتاش زیاد باشه البته از کامنتای الکیم خوشم نمیاد
اوایل بلاگ نویسی آره...برام مهم بود تعداد کامنتام..اما الان راستش نه زیاد..
اما اگر کسی بهم سربزنه خودمو موظف میدونم که برم و پستاش رو بخونم و نظر بدم..چون حس میکنم یه جورایی شرط ادبه. طرف ارزش میذاره واسه من..
ولی خیلیام هستن که اونا برای من کامنت نمیذارن اما من نوشته هاشونو دوست دارم..و میخونم و اگر نظری داشته باشم مینویسم...
خیلی از پستا هم هستن که واقعا نمیدونم باید چی بگم ...مثل خیلی از پستای دانه های ریز حرف...فقط میخونم و لذت میبرم..
من تا واقعا حرفی برای گفتن نداشته باشم کامنت نمی ذارم... حالا اون حرفه می تونه یه شوخی باشه یا یه چیزی که با خوندن اون پست یادم بیاد....
من تقریبا نصف وبلاگ هایی که توی گودر تو بالا می یان رو می خونم ولی خوب برای بعضی ها نظر می ذارم.
این دلیل نمی شه که اون نوشته ها بد بودن... خوب بودن گاهی عالی بودن ولی من حرفی واسه گفتن نداشتم
مثلا
وبلاگ ابر چندضلعی رو همیشه می خونم ولی چی بنویسم آخه اونجا.... وقتی می بینم نویسنده اش اون همه وقت گذاشته چنین مطلبی خلق کرده من چه کامنتی بذارم که با اون متن هماهنگ باشه
یا همین وبلاگ دانه های ریز حرف
همه نوشته های گروه رو خوندم... ولی حرفی واسه گفتن نداشتم
کاش می شد مثل فیس بوک با یه لایک زدن حضورتو به نویسنده وبلاگ بفهمونی
بگی دیدمت... خوندمت... و خوشم اومد
به همین سادگی
چه جالب همه اولش کامنت گذاشتن براشون مهم بوده!! خیلی برام جالب بود!!! اما باور کن من اصلا از اولش هم توو این حس و حال نبودم الان هم نیستم... خیلی وقتها پیش اومده که بخونم پستها رو کامنت نذارم ححتی پستهای خودت هم شامل این موضوع میشن گاهی وقتها کم میارم حرفی رو بگم... بعضی وقتا حوصله ندارم و گاهی وقت... در مورد خدشه و اینا به نظرم نه چه معنی داره یکی به خاطر کامنت نذاشتنش از یکی دلخور بشه؟؟؟ خیلی بچه گانه اس!!
**شاید تعداد کامنتها زیاد مهم نباشه ، اما برای من نظر بعضی افراد راجع به بعضی پستام بسیار مهمه؛ولی بازم با این وجود اصلا انتظار ندارم که وقتی برای کسی کامنت میذارم اونم حتما بیاد وبلاگمو کامنت بذاره!! و واقعا پیش اومده بار ها که دوستان بطور خصوصی بهم گفتن "خوندیمت" ولی کامنت نذاشتن و من هم ازشون تشکر کردم.
**اینکه تلافی کنم و کامنت نذارم؟؟ نه اصلا برای پستایی که واقعا چیزی به ذهنم برسه حتما کامنت میذارم!
**نه اگه نظری نداشته باشم خودمو مجاب نمیکنم که اثری از خودم به جا بذارم،خب چی بگم؟ از تعریف و تمجید الکی و قربون صدقه بیزارم!(البته دوستان حسابشون جداست ها! منظورم کسیه که واسه اولین بار میاد وبلاگتو شروع میکنه به تعریف)
**درباره جواب دادن بگم ؛ یه بار تو یه وبلاگ (اسمش یادم نیست) 1 نظر طولانی گذاشتم بعد فرداش رفتم دیدم حتی به کسایی هم که 1 آیکون گذاشتن هم جواب داده ولی به نظر من نه!!! یه کمی ناراحت شدم ولی بازم رفتم وبلاگش و براش نظر گذاشتم
**به نظرم اصلا کامنت گذاشتن ربطی به ارتباطات نداره الان من دوستان وبلاگی بسیار خوبی دارم که برام کامنت نمیذارن و منم گاهی فرصت نمیکنم براشون کامنت بذارم.
**من از هیچ کس که برام کامنت نمیذاره ناراحت نیستم
**راستی اون کامنت سیر ترشی شما همیشه موقع طرح سوال وادار میکنه کلمه ی سان رو حتما تو سوالا بنویسم
*** واقعا ممنونم بخاطر این نظرسنجی چون اینا همه سوالای منم بودن.
شاد باشید
سلام
شدیم با دیدن پستت. اخه خیلی کیف میده تو یه پستی نویسنده از ادم نظر بخواد .کلا خوشم میاد از ایجور پستا.
من هی میام وبت ولی تو نمیای، اصلا خجالت هم نمیکشی یعنیا
، ولی نه از شوخی گذشته نوشته ی طرفه که منو میکشونه وبش. وقتی میروم وبی نظر میدم، البته اگه برا بار اول باشه که بخوام نظر بزارم نه، روم نمیشه، مثلا خیلی از وبایی که لینک وب تو هستنو میونم ولی روم نمیشه نظر بدم ولی اگه واسه اون وب قبلن کامنت گذاشته باشم حتما نظر میزارم.
اولتر ا همه
1- ادما وقتی مینویسن دو دسته ان: یکی واسه دل خودشون مینویسن اصلا هم دوس ندارن نظر یکی دیگه رو بدونن، دوم اینکه مینویسن تا هم خالی شن هم از نظرات ادمای دیگه استفاده کنن که بنده جز گروه دومم.
کامنت نزاشتن تاثیری توی سرزدن به وبلاگش نداره مثلا الان همین تو، خود تو،
واسه رودرواسی ......نه بعید میدونم. شده گاهی اوقات نظری به ذهنم نمیرسه و میگم خوندمت .
شده که بخوام کامنت بزارم ولی روم نشده باشه، یعنی یه جورای همون خجالتی که گفتم ، ولی واسه اینکه جواب نداده باشه نه، باز مثالش میشه همین خود تو
اینکه جواب کامنت میدن خیلی باحال و خوبه به نظرم. این یعنی ی جورایی برا مخاطبش ارزش قائله، به هرحال مخاطب یه چی که میگه دوس داره متقابلا جواب بشنوه دیگه.
نه تجربه ثابت کرده حدشه ای وارد نمیکنه، اگه میخای مثالش رو هم بزنم؟
ولی یه چی هست، من خودم به شخصه یه چی برام مهمه، اینکه طرف اصلا خوشش میاد من برم وبش یا نه؟ این به نظرم مهمه. نمیدونم چه جوری بگم، شاید اصلا طرف با شخصیت من، نوع شوخی های من یا خیلی چیزای دیگه حال نمیکنه و خوشش نمیاد، دیگه بیشتر ا این نمیتونم توضیح بدم . الان متوجه منظورم شدی؟
یه چی دیگه هم هست، خود من وقتی اومدم وب تو، دیدم یه سری افراد دور هم جمع شدن و یه جمع خیلی دوستانه ای دارن، خب اگه اون موقع تو جواب کامنتای منو نمیدادی یا خیلی سرد برخورد میکردی مسلما من اخساس زیادی بودن بم دست میداد ،و درسته که پررو تر از این حرفام که بزارم برم ولی مطمئنن میرفتم رو سایلنت و صدام هم دیگه در نمیومد.
خلاصه که اقا کیا خیلی هم مهمه جواب کامنت دادن فهمیدی؟
همه سوالها برای من هم اتفاق افتاده کیامهرجان. (من هنوز این اسم برام راحت تره گفتنش).راستش من خودم بیشتر از اینکه برات نظر بذارم نظر نذاشتم ولی می خونمت. و تو هم برای من به ندرت نظر می ذاری. اما گذاشتن نظر تو من رو خوشحال میکنه. علت اینکه برای تو کمتر نظر می ذارم این نیست که نمی خوام .اولا خیلی وقتها حرف گفته شده و من نظری ندارم. گاهی وقتها هم میخوام نظراتی بذارم که با خیلی از حرفهای گفته شده مغایرت داره و حقیقتش من آدم مباحثه نیستم و این رو خیلی از دوستانم هم می دونن.ولی وقتی کسی وبلاگی مثل ترو داره که وقت زیادی براش می ذاری وقت کامنت گذاشتنش کمتر می شه!اما حضوز او دز کامنتهای خوانندگانت باعث خوشحالیشون میشه.
من حرفام دقیقا و کاملا منطبق با کامنت مهربان می باشد ... من بیشتر وبلاگا رو از محل کار میخونم و واقعا برای خیلی هاش وقت نمی کنم که کامنت بذارم ... مثلن همین جوگیریات رو همیشه می خونم ... یا همون ابر چند ضلعی... کلا وبلاگای دوستام رو که حتما و قطعا میخونم ولی خوب بیشتر وقتا کامنت نمیذارم... یا میگم میرم از خونه کامنت میذارم ... که خیلی وقتا نمیرسم... اما غیر از دوستام وبلاگای دیگه رو هم می خونم که خیلی وقتا کامنت نمیذارم...
اما خوب معلومه که از دیدن هر کامنتی به خصوص کامنت دوستام خیلی خیلی خوشحال میشم
۱ - کامنت برای من اهمیت داره با اینکه هدف از نوشتن این وبلاگ جمع اوری عقاید و نظرات خودم برای پادگار ماند برای دخترم است ... ولی باید بگم کامنت برای من مهمه
۲ - اینکه پستمو بخونه خوب مهمتره ... ولی اگه کامنت نذاره من متوجه خوندنش نمی شم ...
۳ - خیر
۴ - نه بهیچ عنوان من وبلاگهایی که دوست دارمو می خونم و براشون کامنت می زارم چه انها به وبلاگ من بیایند چه نیایند
۵ - اصلا ... من به هر صورت کامنت می زارم و وبلاگشو می خونم
۶ - در بیشتر موارد بله ... حتی اگه حرفی هم نداشته باشم یه ایکون لبخند می زارم و اگه با هاش مخالف باشم بی پرده می گم به نظر من اگه کسی نظرشو بخاطر دوستی با یه شخص در مورد یه پست ا تغییر بده خیانت کرده تملق در فضای مجازی خیلی بده این کامنت گذاشتن با یه ایکون یا با جمله ...خوندم مرسی ....احترام به نویسنده اسیت
۷ - در این جور مواقع اگه خوشم اومده باشه تشکر می کنم و اگه بدم اومده باشه فقط می نویسم خوندم مرسی ...
۸- اصلا ... این بچه بازیها یعنی چی
۹ - نشونه ادب و اهمیت نویسنده برای مخاطبانش است البته این یه انتظار نیست ... چون واقعا وقت زیادی میبره من از کسی انتظار این کارو ندارم ولی اگه اینکار کنه خیلی خوشحال می شم
درر نهایت هم باید واقع بین بود مثلا من خودم میدانم وبلاگ جذابی ندارم نیاید انتظار داشته باشم با وبلاگ من هم مثل وبلاگ شما یا محسن برخورد بشه دوم اینکه کامنت گذار هم خیلی مهمه مثلا شما یا محسن یا حمید اگه ۲ ماه یه بار هم به وبلاگ من سر بزنید برای من راضی کننده است چون حجم مخاطبانتان زیاده ... در این جور مواقع اگه پستی نوشتم و دوست داشتم کسی بخونه برایش کامنت می زارم که بیا فلان پستمو بخون
سلام.
طبیعتا هرکی بگه مهم نیست برام که خونده بشم یا نه دروغ گفته. آدم می نویسه که خونده بشه. اما اینکه اگه برای کسی کامنت گذاشت و مثلا جوابم رو نداد ناراحتم نمی کنه. و البته گاهی هم برای کسانی که تو وبلاگم کامنت گذاشتم کامنت نمی ذارم! کلا مطلب خوب رو باید خوند و اگه جای بحث داشت حتما باید نظر داد. مثلا بعضی جاها طرف با معشوقه اش دعوا شدی میاد توی وبلاگش دلتنگی هاش رو می نویسه. خب مسلماً این موضوع به من ربطی نداره که بخوام اظهار نظر کنم....
من نوشتن پست رو برای کامنت داشتن و به طمر محض اصلا قبول ندارم ولی وقتی آدم یه پستی می نویسه دلش می خواد که مخاطب داشته باشه و حضور وخاطبش واحساس کنه در این مورد با نظر مهربان هم موافقم که ای کاش می شد فقط لایک زد به یه متن.
اما من واقعا بی تعارف میگم هیچ وقت برام این مهم نبوده که وبلاگی رو بخونم و این توقع رو داشته باشم که همون دوست هم متقابلا متنهای منو بخونه و این اصلا تاثیری در سر زدن به وبلاگش برام وجود نداره چون من اگه متنی و بنویسم که دلم بخواد نظر شخص خاصی و که به نظرم می تونه راهنماییم کنه داشته باشه ازش این خواهش و می کنم که متنمو بخونه و نظرشو بهم بگه حتا اگه شده خصوصی.
و امکان نداره متن کسی و خونده باشم و دلم بخواد و حرفی برای گفتن داشته باشم و به این دلیل که اون برام نظر نمی ذاره منم نظرمو نگم
این مساله در مورد کامنتهای قبلی که برای طرف گذاشتم و جوابی نگرفتم هم صدق می کنه
ولی وقتی برای یکی کامنت می ذاری معمولا دلت می خواد جوابتو بگیری تا بدونی تصوری که راجع به نوشته اش داشتی با اونچه که در ذهن نویسنده می گذشته چقدر نزدیک بوده.
خب اهمیت داره!!!
مسلما اینکه پستو بخونه مهم تره!حالا اگه نخوندم نخونده!ولی کامنت نذاره!
نمیدونم!خب بذاره خوشحال میشم!!!!
خب نه!من همه ی لینکامو درو میکنم کلا!یعنی همشونو میرم!اما وقتی نه کامنت میذاره،نه خود کامنتای وب رو جواب میده،آدم اصلا شک میکنه که آیا کامنتای وب خودشو میخونه اصلا؟؟!!!
اآیا هست اصلا؟؟!!!
اگه هرسری که میاد وبم فقط بگه من آپم،آره!نمیرم!
بعله!شده!
خب برام مهمه!نمیدونم چقدر،اما دوس دارم نظرشو راجع به نظرم بدونم!!!
برای من به شخصه کامنتی اهمیت داره که تبلیغاتی نباشه. چون کامنت گذار چه نظری داشته باشه چه نداشته باشه لطف کرده و اعلام حضور کرده. پس احترام بیشتری واسش قائل می شم نسبت به کسی که چراغ خاموش میاد و میره.
من به شخصه واسم مهم نیست که کی کامنت میذاره یا نه؛ من حتما خوندن وبلاگش رو ادامه میدم. ولی پس ذهنم آگاهم که کی کِی اومده.
پاسخ به کامنت هم به نظرم رکن اساسی جذب مخاطبه.
سلام
برای من به شخصه قبلا این چیزا خیلی مهم بود ... چون فک میکردم وقتی کسی کامنت نمیذاره یعنی ژستامم نمیخونه ... و منم بعد یه مدت دلسرد میشدم از خوندنش و نظر گذاشتن ... اما بعد از ۵ سال خوندن وبلاگای مختلف میبینم که خوندن وبلاگ برام یه نیازه و دیگه برام اهمیت نداره که اون طرفی که من ولاگشو میخونم اونم حتما وبلاگ منو بخونه یا نظر بذاره .. طبیعیه که اگه اینکارو بکنه واقعا خوشحال میشم اما اگه اینکارم نکنه اگه وبش واقعا ارزش خوندن داشته باشه میخونم و اگه نظری د اشته باشم میذارم و حتی از وبلاگایی که خوشم بیاد لینکشونم میکنم بدون اینکه انتظار لینک متقابل داشته باشم
سلام....
..اومدم بگم که منم برای کامنت گذاشتن ارزش زیادی قائلم...بنظرم تنها راه ارتباط بچه ها و شناخت پیداکردن از همدیگه همین کامنتهاست...همینجاس که می فهمی از یکطرف چه کسانی خوندنت و مطالبت رو دوست دارن و تاثیرگرفتن از اونها...و از طرف دیگه تاثیریست که خودت از کامنت دوستانت میگیری..که دیدیم چقدر موثر و مهم بوده اغلب اوقات..و همین یعنی ایجاد دوستی و صمیمیت و ارتباط حسی و ذهنی...قاعدتا باید مبادله افکار باشه تا ارتباطی هم شکل بگیره !
...حتی اگر حرفی هم نباشه..صرفا سلام کردن ..خودش گرمی و صفا می بخشه به محفل دوستانه بلاگرها..و رابطه هارو محکمتر میکنه..درست عین دیدوبازدید ها...
..من خودم هرجا برم و بخونمش..حتما کامنت میگذارم...حتی ساده و دوستانه !...خیلی بندرت پیش اومده که بخونم و چیزی ننویسم برای اون پست...
..وقت زیادی هم نمیگیره..من که رفتم دقایقی رو گذاشتم و پست رو خوندم...دیگه اون دودقیقه کامنت گذاشتن که وقت زیادی نمیگیره !!
..اما هیچوقت هم تلافی جویانه عمل نکردم..و سرنزدن دیگران مانع از خوندن و کامنت گذاشتن برا وبلاگهایی که دوسشون دارم نشده !
سلام
۱-عرضم به حضورتون نمیشه بگم کامنت گذاشتن برام مهم نیست ولی بیشتر از کامنت گذاشتن خونده شدن و مورد پسند واقع شدن پست برام مهمه.دوست دارم بفهمم به هدفی که از نوشتن پست داشتم رسیدم یا نه.یعنی یه جورایی کامنت ها در بهتر نوشتن بهم کمک میکنه.چون بیشتر طنز مینویسم وقتی ببینم سبکی مورد پسند واقع نشده پس میفهمم اصرار بر ادامه نوشتن به اون سبک درست نیست
۲-مسلما خوندن پست برام مهمتره.اگه ۲ تاش باشه که نور علی نوره
۳-نه.خیلی وقتا اتفاقی میرم یه وبلاگی(مثلا از صفحه آپ های بلاگ اسکای)پستی رو میخونم و براش نظر هم میزارم.دنبال این هم نیستم که میاد وبلاگم و کامنت میزاره یا نه
۴-اینم همون جواب بالایی.اگه پستهاش ارزش داشته باشه کامنت برام مهم نیست
۵-همونجوری که بعضیا شاید بیان وب من و نظر ندن منم خیلی از وبلاگ ها هستن که میخونمشون ولی کامنت نمیزارم.یعنی متن پست طوریه که کامنت نمیطلبه.
۶-بله پیش اومده توی رودرواسی کامنت گذاشته باشم البته خیلی کم.معمولا اگه جایی رو بخونم که متن رو درک نکنم یا باهاش ارتباط برقرار نکنم کامنت نمیزارم.یا میگم که نفهمیدم
۷-یادم نمیاد بخاطر جواب ندادن کامنتم جایی پست نزارم.البته اگه جایی نظر بزارم که سوالی پرسیده باشم و منتظر جواب باشم خوب جالب نیست که جواب نشنوم ولی این واسه همه کامنت هام صادق نیست.بالاخره هرکی سبکی واسه خودش داره.یکی همه کامنتها رو جواب میده.یکی اصلا جواب نمیده.یکی هم فقط سوالها و ابهام ها رو جواب میده
۸-ملاک خوندن یه وبلاگ این نیست که به کامنتهام جواب بده ولی خوب برای کسی که وقت میزاره و جواب میده احترام قائلم
۹-مورد ۹ نداره برو همون بالایی ها رو از اول بخون
بعضی وقتها مطلبی رو میخونی و خوشت میاد ولی نمیدونی چی بنویسی یا اینکه از مطلب خوشت نمیاد ولی صاحاب وبلاگ رو دوس داری یا اینکه اصلن حوصله ی خوندن مطلبشو نداری ولی صفحه شو باز کردی من در هر صورت اعلام وجود میکنم.. چون فک میکنم ما با وجود همین کامنتا میتونیم با هم ارتباط برقرار کنیم.. به هر حال صاحاب وبلاگ که علم غیب نداره بدونه من اومدم خونه ش.. مهمونی هم بری اگه کسی خونه نباشه یه کاغذ مینویسی میندازی زیر در (ربط داشت؟!)..
*البته بماند که همه ی اینها بستگی به حال و هوام داره.. و اینکه من بخوندن صرف وبلاگ توگودرم اکتفا نکنم.. و صفحه ی وبلاگ رو باز کنم..