راه دور ...

بعد از هفت هشت  بار اس ام اس گرفتن از همراه اول 

تصمیم گرفتم امروز صبح برای تعویض سیمکارتم اقدام کنم 

 آدرسی که داده بودند  خیابانی بود نزدیک فردیس 

جایی که بارها اسمش رو از مسافرها و راننده تاکسی ها شنیده بودم

جایی که توی این سی و خورده ای سال شاید هزاران بار از کنارش رد شده بودم 

اما تا به حال ندیده بودمش ... 

از شکل و قیافه خونه ها و مغازه هاش 

و سر و وضع آدمهاش می شد فهمید که از محله های فقیر نشینه 

مردم اکثر آذری زبان بودند و  احتملا کوچ نشینان آذربایجان 

آدمهایی که شاید به تازگی از شهر و روستایشان کوچ کرده اند برای یک کاری که حقوق داشته باشد و چون دخلشان به اجاره دادن توی تهران نمی رسد ٬ حاشیه نشین شده اند . 

توی دفتر خدماتی که شبیه مخابرات های قدیم خودمان بود برایم جالب بود دیدن باجه های تلفن راه دور و نزدیک ... درست مثل آن قدیم ها که خانه هایمان تلفن نداشت و می رفتیم تا حالی از اقوام دور بپرسیم . برام عجیب بود تو زمونه ای که تلفن همراه دست هر کسی هست و با ۱۰ هزار تومن می تونید یک کیلو سیمکارت همراه اول و ایرانسل و اپراتور نمیدونم چندم بخریم 

یعنی هنوز آدمایی پیدا میشن که میان توی این باجه ها و زنگ میزنن ؟ 

نیم ساعتی که اونجا مشغول تعویض سیمکارت بودم  

چهار نفر رفتند توی باجه و زنگ زدند . 

بابک اسحاقی پنج‌شنبه 24 شهریور‌ماه سال 1390 ساعت 11:21

0 لایک