جوگیریات

تو را به خدا ببخشید که داشتیم ادای خودمان را در می آوردیم اما نمی شد مثل خودمان باشیم

تو را به خدا ببخشید که شاید دیگر هیچ وقت مثل قبل نشویم

تو را به خدا ببخشید

یک چیزهایی دست خود آدم نیست

وقتی درِ خانه ای را که تمام دلخوشیت است یک شب مهر و موم می کنند

و نمی توانی واردش بشوی

وقتی ده تا ایمیل می زنی و یکیش را جواب نمی دهند محض رضای خدا

وقتی تمام دلخوشی هایت

عکس دوستانت

خاطره بازی هایت

نم اشک ها و مزه خنده هایت

کامنت های عزیز تر از جانت

کامنت کسانی که دیگر نیستند

پستهایی که دیگر خودت هم نمی توانی دوباره بنویسی و حس و حالشان را تجربه کنی

و دویست و هشتاد هزار کلیک مبارکی که نواخته شده

یک شبه می رود و می نشیند پشت یک صفحه آبی رنگ پر از لینکهای مزخرف

دل و دماغ نمی ماند برایت

چون نمی دانی چه خبطی کرده ای که اسباب و اثاثیه ات را ریخته اند توی کوچه

چون نمی دانی که شب که می خوابی ،صبح دوباره خانه ات برقرار است یا نه ؟

این می شود که حس و حالت جا نمی آید

حال و حوصله نداری ...

اما وقتی توی خانه ای مستاجر باشی که صاحبخانه اش لوطی باشد و مرد

هوای مستاجرهایش را داشته باشد

و اگر بچه پرروهای فضول خیابان که لات بازی در می آورند شیشه های خانه ات را شکستند

و اسباب و وسیله خانه ات را تاراج کردند

صاحبخانه بیاید دست بکشد روی سرت و یک کلید دیگر بدهد دستت

و یک خانه به اسمت کند عینهو  همان خانه قبلی

آدم دلش قرص می شود

آدم حالش جا می آید و کیفش کوک می شود .

ببخشید اگر انقدر رفت و آمد می کنیم

ببخشید اگر هی مجبورید آدرس خانه مان را عوض کنید

اما جوگیریات قدیم خاطره هایی داشت که نمی شد از آن چشم پوشید .

اسبابمان را دوباره می کشیم

به این امید که بابک اسحاقی با معرفت تر از کیامهر باستانی باشد

و خاطره هایی قشنگ تر برایتان بسازد .

این خانه هم برای خودش همینجا هست محض تنوع

صاحبخانه لوطی ما که اجاره نمی گیرد 

هیچ خری هم از خانه خالی بدش نمی آید

البته ما که نفهمیدیم جوگیریات چرا فیلی شد

اما اگر اتفاق مجددی افتاد

اینجا هست تا آواره نباشیم و مزاحم کسی نشویم ...

نشانی جدید جوگیریات  :

 خداحافظ ...

+ از محسن باقرلوی عزیز یک دنیا ممنونم و این بازیابی خاطره ها را مدیون او هستم .

(1 لایک)