پیوندها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مهر 1390 9
- شهریور 1390 12
تقویم
مهر 1390| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
جستجو
کامنت ... بامنت ... بی منت ...
یکی از دوستان خیلی خیلی عزیزم امروز برایم کامنت خصوصی گذاشته است به این مضمون :
... می خواستم زیر کامنت خودت بفرستم که چون خصوصی بود نمیشد !
دقیقا از آخرین کامنتی که به صورت علنی تو وبم گذاشتی شش ماه و شش روز میگذره...۲۲ اسفند ۸۹!!!! ....
راستش را بخواهید این کامنت خیلی فکرم را مشغول کرد . طوریکه تصمیم گرفتم امشب به جای نوشتن پست یک بحث راه بیندازیم توی کامنتها در مورد خود کامنت
این پست را می شود به منزله یک نظر سنجی هم در نظر گرفت .
واقعا کامنت چقدر برای شما اهمیت داره ؟
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت بگذاره برای شما مهمتره یا اینکه پست شما رو بخونه ؟
آیا انتظار دارید در جواب کامنتتون اون شخص هم براتون کامنت بذاره ؟
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت نمیذاره تاثیری در سر زدن به وبلاگش داره ؟
ممکنه شما هم تلافی کنید و به این دلیل براش کامنت نذارید ؟
آیا وقتی به یه وبلاگ سر می زنید خودتون رو مجاب می کنید تا نظر بدین تا صاحب وبلاگ بفهمه که بهش سر زدین ؟
شده پستی خونده باشید که واقعا نظری برای گفتن نداشتین ولی به خاطر رودرواسی کامنت گذاشته باشین ؟
شده خیلی دوست داشته باشین برای پستی کامنت بذارید ولی چون صاحب اون وبلاگ جواب کامنتهای قبلی شما رو نداده بی خیال شده باشین ؟
اینکه صاحب وبلاگ جواب کامنتهای شما رو بده ( تو وبلاگ خودش ) چقدر براتون اهمیت داره ؟
طبیعیه که من از اینکه تعداد کامنتهام زیاد باشه لذت می برم
ولی اگر قرار باشه وقتم رو برای نوشتن پست یا جواب دادن به کامنتها یا گذاشتن کامنت تقسیم کنم ٬ترجیح میدم پست بنویسم .
بعضی از وبلاگها هستند که من واقعا نمی دونم چه نظری باید براشون بذارم
بعضی وقتها اصلا آدم حوصله خوندن یک پست رو نداره
بعضی وقتها از خوندن یک پست لذت هم می بری ولی واقعا حرفی برای گفتن نداری
به نظرتون این به ارتباطمون خدشه وارد می کنه ؟
کسی هست که چون براش کامنت نمیذارم از من دلخور شده باشه ؟
+ مشخصه که روی صحبت ما دوستان صاحب وبلاگ هستند .
اما دوستان بی وبلاگ هم میتونن تو این بحث شرکت بکنن ...
سلام
۱-اگه میزان دقیق اهمیتش رو بخوای باید بگم ایییییییییییینقدر مهمه.حالا یکم بیشتر یا کمتر.اگه کمه بگو زیادش کنم اگه زیاده که اضافیش رو بردار واسه خودت
۲-مسلما اینکه کامنت بزاره مهمتره.تازه اگه کامنت تبلیغاتی باشه چه بهتر چون انتظار جواب دادن نداره.
۳-مگه بیکارم برم کامنت بزارم بعد طرف هم نیاد کامنت بزاره.اصلا مگه وقتم رو از یه جایی آوردم.کامنت میزارم باید کامنت بزاره.اصلا ببینم کی بود اومد کامنت نذاشت و رفت؟جرات داری یه بار دیگه بیا اینجا.اصلا برو دم خونه خودتون کامنت نزار
۴-کلا اگه کسی کامنت نزاره کامنت که نمیزارم هیچ تمام سعیم رو هم میکنم تا از صفحه بلاگستان پاکش کنم
۵-حتما از خودم اثری میزارم.اگه چیزی به ذهنم نرسه هم با چاقو یه یادگاری براش حک میکنم.یادگاری از طرف کورش ساکن دورقوزآباد سال۶۵ سرباز سر پست
۶-یعنی من کشته و مرده تلافی کردنم.حتی اگه یه سوال نوشته باشه و واسش جایزه ۱ میلیون دلاری تعیین کرده باشه ومن هم جواب رو بلد باشم این حس تلافی کردن نمیزاره واسش کامنت بزارم
۷-اصلا جوابش هیچ ارزشی برام نداره.اصلا واسه چی جواب من رو داده؟یعنی چجوری تونسته توی روی من وایسته و جواب بده؟
یه سوال ازت دارم سریع بیا جواب بده
کدوم آدم فرهنگی و انسانی پیتزا رو به تئاتر ترجیح میده؟
از انجایی که اینجانب شدیدن در معرض اتهام
دائمالبحث بودن با ملت شریف و با فرهنگ ایران زمین
هستم
از وارد شدن به این قسم مباحث جدا خودداری می نمایم!!!!
باشد که شما بحث کنید و موهای همدیگر را بکشید
و من هم یه کم بخندم!
سلامممم بابک خان
خوب کامنت مسلما مهمه ولی به خیلی موارد هم بستگی داره...
منم برای اغلب پست ها کامنت مربوط و برداشت حسی و ذهنیم رو می نویسم و اگر خوندم و لذت بردم ولی حرفی نرسید به ذهنم ...نمی نویسم...
ولی به نظر من مهمه که اگر مخصوصا وبلاگایی که خیلی وقته می خونی اگر هر چند وقت یه بار نظر هم نداشتی یه احوال بپرسی چی میشه مگه...
کامنت نوشتن گاهی مثل یه تبادل نظر گفتاریه...
و حس دوستی حتی گاهی القا می کنه..
...حالا که بحث شد منم میگم...وبلاگایی مثل شما و جناب باقر لو و...که وقت زیادی برای پست ها می ذارین قابل درکه....ولی اینکه فقط بخونه و آدم هیچوقت نظر نذاره رو زیاد درست نمی دونم....و شاید یه سر سوزن هم دلخور بشم...ولی هیچوقت اجازه نمی دم خوشایند نبودنش برای خودم باعث بشه خوندن پست های خوب و ارزشمند رو از دست بدم...همچنان می خونم پس...
ولی خودم اگر وبلاگی برم ممکنه برای مثلا ۴ تا پست حرفی ننویسن...ولی اگه بازم برای پستی حرف نداشته باشم...صادقانه احوالش رو می پرسم...
....الان مثلا شما فکر کنم از ۶ ماه هم بیشتر باشه برا ما کامنت نذاشتی (آیکون از آب گل آلود ماهی گرفتن)
بعضی آدما هستن که برام مهمه وبلاگمو بخونن چون نظرشون برام مهمه ....و طبیعتا تا کامنت نذارن نه می فهمم که اومدن ... نه میفهمم که نظرشون چیه...
به هر حال این قابل انکار نیست کسایی که وبلاگ دارن به شوق خونده شدن وبلاگ زدن اگه نه توی دفتراشون می نوشتن..
کامنت مهمه ولی نه انقدر که بر اساس اون سبک نوشته و رابطه با بلاگر های دیگه رو تنظیم کنیم
سلام
1)خب کامنت که برام اهمیت داره... هرچی هم بیشتر باشه بیشتر خوشحال میشم ولی اگه هم کم باشه ناراحت نمیشم!
2)جفتش برام مهمه! یعنی هم پستم رو بخونه و هم کامنت بذتره! البته اگه حرفی نداره خب نذاره! مساله ای نیست!
3)نه.... کلآ انتظاری از کسی ندارم!
4)نه بابااااا! تلافی کنیم نذاریم چیه؟! دیگرانم که نذارن ما میذاریم!!!!!!!
5)برای 70% پستایی که میخونم کامنت هم میذارم... شاید نوعی اعلام حضور باشه ولی خب همونطور که گفتم توقع ندارم اونم بیاد اعلام حضور کنه!
6)نه به خاطر رودربایستی... به خاطر اینکه بگم هستم به یادت!
7)نه بابااااااا! اصلآ
8)خیلییییییی! خب بعضی وقتا یه چیز میگی که انتظار جواب هم داری از طرفت! وقتی بی جواب میمونه یه جوریه!!! البته جواب هم که نده تاثیری تو این نداره که نخونمش یا کامنت نذارم...
راستی ! من آپم! نظر هم یادت نره!!!
کامنت ها برام مهمن چون می فهمم یکی صدای منو شنیده و نظراتشون برام مهمه چون ممکنه از یه زاویه دیگه به موضوع نگاه کنن. خیلی ها رو می خونم و نظر می دم و خیلی ها رو می خونم و شاید تو این چند ساله هیچوقت نظر نذاشتم چون گاهی اصلا حرفی ندارم که بزنم و گاهی اینقدر مطلب عالیه که خجالت می کشم کامنت بزارم و خیلی وقت ها هم چون نظرات انتحاری و غیرمذهبی و غیرعرفی دارم بدون آدرس وبلاگ و با یه اسم مستعار دیگه کامنت می ذارم
اما سعی می کنم تقریبا بدون برجا گذاشتن رد پا از هیچ وبلاگی بیرون نیام . خیلی از دوستام منو که می بینن نظرشون رو می گن ولی من بهشون میگم ترجیح می دم نظراتشون رو تو کامنت ها ببینم
کامنت ها باعث میشن که نویسنده احساس کنه مخاطبی هم برای مطالبش وجود داره مگر این که خودش به عمد کامنت دونیش رو بسته باشه و فقط بخواد که بنویسه. یه چند تا وبلاگ هم من بهشون سر میزنم که هیچ وقت به هیچ کامنتی جواب نمیدن و ظاهرا فقط میخوان که تو دنیای مجازی بنویسن. اما اگه هدف نویسنده (حالا هر چی که می نویسه مطالب ادبی و اجتماعی یا درد دل های روزانه) این باشه که تبادل نظر داشته باشه که بخواد کمی به خودش یا نوشته هاش بشه اگه هیچ کسی براش کامنت نذاره خوب به این هدف نمی رسه.
اما این که این کار یه بده بستون باشه گاهی اوقات سخت میشه. تو دنیای واقعی هم پیدا کردن یه شنونده خوب کار سختی هست چه برسه به دنیای مجازی. گاهی اوقات به هر دلیلی آدم ممکنه مطلبی رو بخونه و کامنت نگذاره. من معمولا اگه حرفی برای گفتن داشته باشم کامنت میگذارم وگرنه که فقط خواننده هستم. اما اصلا توقع ندارم که به همه وبلاگهایی که سر میزنم به وبلاگ من هم بیان. این خیلی اختیاری و شخصی هست اما یه واقعیت هم وجود داره که معمولا به وبلاگهایی که حس میکنم مخاطب من هم هستن بیشتر سر میزنم. به هر حال هر آدمی با توجه به شخصیت و معیارها و افکار خودش مخاطب های خاص خودش رو هم پیدا میکنه.
ببخشید اگه پراکنده حرف زدم و به همه سوال ها جواب ندادم.
سلام. راستش من خودم خوب خوشم میاد کامنتام زیاد باشن خیلی جاها هم که میرم نظر می دم ولی خوب هست جاهایی که کلا حرفی برای گفتن ندارم خوب هیچی نمی گم چه اجباریه مگه.اگه هم اینجور پستا که خیلی نظری دربارش ندارم تو یه وبلاگی زیاد باشه ممکنه دیگه بهش سر نزنم.
خب چـون رووی صحبت با
بلاگــریون محترمه..پس
من سکوت می کنم و
به تماشااامینشینم
اوهووووووووووم
یاحق...
وااااااااااااااااای من دوبار نوشتم این کدرو اشتبا زدم م م م
!!!!!!!!!!!
ای باباااااااااااااا
سلام
خوبی ؟
من خیلی وقت ها می رم به وبلاگی سر می زنم و می خونم و لذت می برم اما شاید خیلی وقت ها کامنتی نذارم...
دوست دارم دوستانم به وبلاگم سرکشی کنند و گاهی نظری بذارن ولی چون فعلا تو تعطیلات نویسندگی هستم و قبلش هم خیلی دست به قلم آنچنانی نبودم ولی دوستانمو رها نمی کنم ...
خب من نظرم را اول با یک فرضیه شروع می کنم
فرض کن در یک جزیره سه نفر زندگی می کنند که هر سه به اینترنت دسترسی دارند و وبلاگ هم دارند . حالا این سه نفر هر روز پست های همدیگر را می خونند و اتفاقا از پست های همدیگر هم لذت می برند اما هیچوقت کامنت نمیگذارند. خب طبیعتا نمی تونن از حضور یکدیگر در وبلاگ هاشون مطمئن بشند و این باعث میشه خیلی بیشتر احساس تنهایی کنند و هیچ اتفاق دیگری هم نمیفته. نه می تونن ارتباطاتشون را بیشتر کنند و نه می تونن احساس همدردی و همفکریشون را با شخص مقابل به اشتراک بگذارند...
حکایت بلاگستان به نظر من به همین صورته ولی در فضایی وسیع تر...
بعضی وبلاگ ها هستند که من به شخصه می خونمشون و کامنت هم میگذارم هر چند شخص مقابل نه جوابم را بده و نه تو وبم کامنت بگذاره مثل توکا نیستانی یا همین وب خودت
اما برای من خونده شدن پستم برام اهمیت بیشتری داره ولی از اینکه کامنت های دیگران را هم داشته باشم خوشحال میشم. مثلا بعضی وقت ها پستی می نویسیم که هدفمون اینه که دیگران را به فکر بیندازیم پس قاعدتا خوانده شدن پست مهم تره
ولی در نهایت اگر دقت کرده باشی بیشتر بچه ها نظرشون این بود که مخاطب تا مخاطب هم فرق داره و از دیدن کامنت اشخاص خاصی بیشتر از بقیه کامنت ها خوشحال میشند
سلام.من کامنت گذاشتنو دوست دارم و از کامنت گذاشتن بقیه هم لذت میبرم چون دوس دارم به نحوی نظر بقیه رو جویا بشم.اگه طرف جواب کامنت من رو هم نده ناراحت نمیشم ولی اگه بده هم خوشحال میشم.چون اهل چت کردن هم نیستم کامنت گذاشتن تنها راه ارتباطی من با دوستان هست.در مورد شما هم اوایل فکر میکردم که چرا واسه دوستان زیاد کامنت نمیزارید(اونموقع وبلاگ نداشتم) ولی الان دیگه زیاد بش فکر نمیکنم اینجوری هستید دیگه هر کسی یجوریه دیگه
سلام
میدونی چون من مدت زیادی که می خونمت و کامنت گزاری رو از پست پیش شروع کردم زیاد حق نظر دادن ندارم ..دارم ؟!!!
خب پس میگم که بیشتر ماها دفتر خاطراتمون رو بستیم و کنار گذاشتیم ... چون وبلاگ امکان یه مکالمه ۲ طرفه رو میده به ما ... ما می نویسیم تا خونده بشیم ... گاهی نظر دیگران رو مستقیم یا غیر مستقیم جویا میشیم ... گاهی دلمون هم دردی می خواد ... گاهی تحسین ... گاهی تایید ... گاهی مخالفت ... چه اشکالی داره؟ این که آدم هستیم با یه عالمه نیاز های انسانی اشکالی نداره ... اگه این ها نبود که خب همون توی دفترمون می نوشتیم واسه خودمون ...
حالا این که حتما و همیشه باید نظر گذاشت منظور من نیست ها به قول خودت گاهی نظری نیست ... گاهی حوصله خوندن نداری ... گاهی میخونی لذت می بری اما حرفی نداری برای گفتن ... اما اگه نیاز به خونده شدن و نظر دیگران نبود ... هیچ کس وبلاگ نمی نوشت ... یاد اون جمله افتادم که مسافری به راننده اتوبوس می گفت همه که خوابیدن واسه کی رانندگی می کنی ؟!! نظرم درمورد جواب کامنت هم همینه ...
سلامن علیکم !
خدا رو شکر که هنوز ورنداشتی این پستو !
بریم سر سوال ها و جوابا ...
کامنت خیلی برام اهمیت داره ... بنظر من کسی که وبلاگ می نویسه ولی سعی نمی کنه که مخاطب داشته باشه و طوری تعامل نمی کنه با دیگران که براش کامنت بذارن بهتره مطالبشو توی دفتر خاطراتش بنویسه ... جددی میگم والا !
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت بگذاره برای شما مهمتره یا اینکه پست شما رو بخونه ؟
بستگی داره به مطلبی که نوشتم ... بعضی پستها رو دوس دارم حتمن حتمن همه اونایی که میان بخونن با دققت ... ولی بعضی پستها حتی خونده نشن هم خیلی مهم نیست ! ... اما کامنت همیشه مهمه ! ... به آدم انرژی میده واسه ادامه دادن و بودن و موندن و نوشتن و خوندن ...
آیا انتظار دارید در جواب کامنتتون اون شخص هم براتون کامنت بذاره ؟
نه ... واقعن نه ... وختی من واسه یه وبلاگی کامنت میذارم معامله نمی کنم ... عشقم کشیده و کامنت گذاشتم و اسلحه ام پس کله م نبوده ... حالا این کامنت گذاشتنه خودش می تونه دلایل و انگیزه های گونامتفاوتگونی ! داشته باشه ...
آیا اینکه یکنفر براتون کامنت نمیذاره تاثیری در سر زدن به وبلاگش داره ؟
خدا شاهده سر سوزنی تاثیر نداره ... گواهش هم وبلاگایی که بهشون سر می زنم تقریبن مرتب و یه خط در میون واسشون کامنت هم میذارم ولی اونا اینکارو نمی کنن ! ... اسم نمی برم که خدا ضایع کنندگان و هوچی گران را دوست همی نمی دارد !
ممکنه شما هم تلافی کنید و به این دلیل براش کامنت نذارید ؟
الان این چه سوالی بود ؟!
خب جوابش توی جواب سوال قبلی مستتره که بچچه !
یا وقتی به یه وبلاگ سر می زنید خودتون رو مجاب می کنید تا نظر بدین تا صاحب وبلاگ بفهمه که بهش سر زدین ؟
اصولن اینکارو نمی کنم ... یعنی اگه با یه پستی نتونم ارتباط برقرار کنم اونقدری که حرفم بیاد ! چیزی نمی نویسم واسش ... ولی خب استثنا هم داره خب !
من عادت دارم هر کی منو بخونه و کامنت بذاره برم و وبلاگشو بخونم .چون یه طورایی حس می کنم این احترامه !
ولی اینکه برام کامنت بذارن خوب فکر کنم برام مهمه. البته مث سایرین. اینایی که میان می گن به ما سر بزن و نمی خونن خوشم نمیاد.
اگه برا یکی کامنت بذارم طرف کامنت نذاره امکان داره براش کامنت نذارم . نه برا تلافی و این جور چیزا. اصلا.. برا اینکه فکر می کنم کامنت یعنی سلام و جواب کامنت یعنی جواب سلام . خوب فکر می کنم طرف که منو نمی خونه من صرف این که بخونمش و برم کافیه حتما
!
شده پستی خونده باشید که واقعا نظری برای گفتن نداشتین ولی به خاطر رودرواسی کامنت گذاشته باشین ؟
آره تک و توک شده چون بلاخره بلاگرا از هم توقع دارن دیگه و قرارم نیس همیشه همه مون پستهایی بنویسیم که نظر دیگران رو برانگیزه ! لذا پیش میاد بله !
شده خیلی دوست داشته باشین برای پستی کامنت بذارید ولی چون صاحب اون وبلاگ جواب کامنتهای قبلی شما رو نداده بی خیال شده باشین ؟
خداشاهده که هییییچوخت نشده ... حیف که نمیشه مثال زد !
اینکه صاحب وبلاگ جواب کامنتهای شما رو بده ( تو وبلاگ خودش ) چقدر براتون اهمیت داره ؟
راضی به زحمت نیستیم والا !
چون می دونم چه کار طاقت فرسا و پاره کننده ایه !
ولی اگه بده خوشحال میشم ( جواب ) !
اصولن کامنت مقولهء جالبیه و از ارکان جامعهء توحیدی بلاگستان محسوب میشه ! ... در روایات داریم که الوبلاغ البی کامنت کمثل الزمبور الخاجه !
تعداد بالای کامنتها لزومن نشونهء خوب بودن یه وبلاگ و نویسنده ش نیست اما لزومن نشون دهندهء روابط عمومی بالای نویسنده شه و بی تعارف هنر هر کسی نیست ...
من کامنتا رو نخوندم ولی به اونهایی که احتمالن گفتن کامنت واسشون اهمیتی نداره تبریک میگم بابت این حد از اعتماد به نفس و غنی الطبع بودن و عزت نفس داشتنشون !
حالا دیگه می تونی آپدیت کنی اخوی !
چقدر جواب ها و اعتراف های آقای باقرلو صادقانه بود و به دلم نشست مخصوصاً این دو بخشش:
کامنت خیلی برام اهمیت داره ...
و:
شده پستی خونده باشید که واقعا نظری برای گفتن نداشتین ولی به خاطر رودرواسی کامنت گذاشته باشین ؟
آره تک و توک شده چون بلاخره بلاگرا از هم توقع دارن دیگه و قرارم نیس همیشه همه مون پستهایی بنویسیم که نظر دیگران رو برانگیزه ! لذا پیش میاد بله !
کسی که مثه روح سرگردون وب منو می خونه ولی نظر نمی ده....خوب من از کجا بدونم نوشتم چه باز خوردی داشته؟
کسایی رو که لینک کردم دوست دارم کامنت بذارن والا حذفشون می کنم ولی اگر خوشم بیاد از وبش می خونمشون
کامنت...
باید عرض کنم که خیلی مهمه.آدم گاهی روزی صدبار وبلاگش رو باز میکنه که ببینه کامنت چی داره!!!
اینکه دیدن کامنت کسی موجب خوشحالی میشه که شکی درش نیست ولی اینکه ندیدن کامنتش باعث دلخوری بشه هم عجیبه.مردم که از آدم حقوق نمی گیرن که مسئول باشن نسبت به کامنت گذاشتن.از ردورواسی کامنت گذاشتن هم زیاد پیش میاد ولی هرچی باشه نتیجه ش خوبه.باعث دلگرمی نویسنده میشه.
به شخصه خودم کسی هستم که اگر هر روز هم نه دو روز یک بار به جوگیریات سر میزنم و همه ی پست ها را میخوانم و گاهی اوقات کامنت هم میگذارم اما سر نزدن نویسنده ی جوگیریات یا کامنت نگذاشتنش برای من یا هر چیز دیگر ٫ نه از لذت مطالبی که در جوگیریات میخوانم می کاهد و نه اشتیاق مرا برای اولین کلیک بعد از کانکت شدن نت کم میکند و انگیزه ی مرا به اینجا آمدن از بین میبرد !
یاد گرفتم تا یاد بگیرم.
لذت ببرم
مفید باشم و یا از مفیدی دیگران استفاده کنم
و هیچ مضمونی را داخل چهارچوب قواعد و هنجار نبرم...
عجب پستیه این پست
معرکست
بابا شما خیییییییییلی استادی
۱)خیلی برام مهمه چون من از این کامنتا ایده و انرژی میگیرم
۲) هم خوندنش هم کامنت گذاشتنش.چون تا کامنت نذاره نمیفهمم که خونده یا نه
۳)نه
۴)اصلا
۵)نه که خودمو مجبور کنم و لی بدم نمیاد براش بذارم
۶)نه معمولا
۷) اصلا
۸)خیلی . نمیدونم چرا ولی اینو نشونه ی حوصله و دقت اون شخص میدونم
۹) به ارتباطمون نه
۱۰)بععععععععععلههههههههه
یکیش خود من آقای کیامهر باستانی
کیامهر باستانی
کیامهر باستانی
کیامهر باستانی
.
.
.
.
۱۰۰۰۰ تومن گذاشتم رو میز تا دلم میخواد این اسمو بگم
چیه؟
اشکالی داره؟
ازت ممنونم بخاطر این پست جالب
خیلی عالی بود
مثل همیشه
1شاید دلیل اهمیتش صرفا اینه که میتونم بفهمم خونده شدم و یا ارزش خونده شدنو داشتم
2به هر حال ازین که کسی پستم رو بدون کامنت بخونه بیشتر خوشحال میشم تا اینکه نخونده و همینجوری جهت خالی نبودن عریضه کامنت بذاره
3نه
4نه
5نه
6گاهی اوقات بله
7 شاید ولی اگرم بوده خیلی کم
8 نه
9خب اگه کامنت جواب دادنی باشه خوشحال میشم جواب بده حالا چه تو وبلاگ خودش یا به هر طریق دیگه ای
10به نظرم اگه بدونی روحیه ی طرف مقابل رو به ارتباط هیچ آسیبی نمیرسونه
11و جواب این سوال آخری
الان تقریبا بیشتر از یک ساله که جوگیریات پای ثابت مطالعه ی من شده
همیشه یا اولین صفحه ای بوده که باز میکردم یا جزو اولین ها؛همیشه خوندمش چون واقعا حرف داشته واسه گفتن
جایی بوده مثل یه خونه ی امن و آروم
ولی خیلی وقتا فقط خوندم و بی صدا گذشتم؛حتی اون تعداد نجومی کامنت هاشو خوندم و بازم نمیدونم چرا کامنتی نذاشتم
شاید گاهی فکر کردم بچه های اینجا منو از خودشون نمیدونن
گاهی هم شاید حرفی نداشتم و اینقدر کم آوردم در مقابل پست که سکوتو ترجیح دادم
به هر حال در طول این یک سال شاید کلا یکی دوبار شما برای من کامنت گذاشته باشی البته تو وب قبلیم ولی در هر صورت من جوگیریاتو دوست دارم
حالا هم ممنونم ازت برای این پست
خیلی روشنم کرد
آیا شما قبول دارید من همیشه تاخیر دارم ؟! دیر میرسم؟!
خب اهمیت داره ؛کمی
۱. اینقدر ....!! (آیکون اندازه نشان دادن با دست)
۲. اول پستو بخونه ....بعد حالا نظری داشت هم بذاره ...!!!اختیاری ست
۳.خــــــــــیر!
۴.خــــیر
۵.باز هم خـــــیر
۶.خیر!
۷.بلی!:دی
۸. دو سه بار ....! :دی
۹. خب ...اگه کلا اهل جوب دادن نباشه یعنی هیچ کامنتی رو جواب نده خب انتظاری ازش نمیره ....ولی اگه جواب کامنت همه و یا اکثر کامنتا رو بده ...اون وقت برام مهم میشه ...! حتی اگه با سه نقطه باشه یا یه اسمایلی چیزی باشه ....!(در غیر این صورت احساس غربت میکنم )
البته جوابم نداد ؛ نداد...اشکالی نداره ...!!
گاهی یکی هست که میاد وبلاگت و تو از وجودش باخبری....بعد یه چیزایی مینویسه که تو اصلا خوشت نمیاد ...!!و هیچ نظری هم نداری... !!!! من اگه باشم ....گاهی میرم وبش و حالا براش کامنت( چه عمومی چه خصوصی میذارم) و این به خاطر خوده شخصه ...نه به خاطر نوشته هاشو وبش....نمیدونم شاید یه تشکر باشه ...بابت حضورش و وقتی که برام میذاره !! (من همیچن آدمیم
) و البته خب خوشحال میشم دیگران هم بامن یه چنین رابطه ای داشته باشن (یکی تو همین کامنت دونی نوشته بود سلام و جواب سلام ... به نظرم تعبیر خوبی بود)
ولی خب در جواب دو تا سوال اخر باید بگم ...!
تو رابطه تاثیر میذاره ولی نه در اون حد !!!
و
خیر
یه چیز دیگه هم اضافه کنم ...آخه یه سری پست میذاری توش جواب میخوای ازمخاطبات ...یا جو یه جوریه که کامنت می طلبه ... اون وقت واقعا کامنت برا من یکی مهم میشه ...! (ولی خب خوبه یکی که میاد رد میشه ...یه اهمی ...اوهومی چیزی تو کامنت دونی داشته باشه ) نویسنده دل شاد میشه !!
خب ببینید وقتی یه نفر واستون کامنت میزاره خستگی ادم در میره...این همه وقت باید پای وبلاگ و سایت بزاری و هیچ کامنتی نداشته باشی ینی بازخوردی نداری